Alle wegen leiden naar nergens.
Lucht verlaat mijn longen onder dwang.
Mijn botten gieren van de pijn.
Ik kan niet meer.
Vervreemd van de wereld.
Baan ik een weg door het moeras.
Ik weet niet meer waarom.
Verdrinken in mijn eigen schuld.
Het gevoel dat wat ik ook doe,
Nooit genoeg zal zijn.
Vernietig en zij zal nooit verworpen worden.
Mijzelf straffen met hetzelfde geweld dat mij is aangedaan,
Kan nooit het antwoord zijn.
Goed.
Slecht.
Veroordelen is niet aan mij.
Zacht zijn de harten van wie aan liefde niets tekort komt.
De vraag is.
Kan ik ook mijzelf dat geven?